Corona..

Een dag nadat we de vorige blog hebben gepost, hebben de maatregelen rondom het coronavirus ons ingehaald. We gingen een dagje naar Brazilië om de watervallen van de andere kant te bekijken. Omdat het maar voor 1 dagje was, hadden we onze backpacks in Argentinië achtergelaten. In het park aangekomen was het mega druk. Viel enorm tegen omdat je voor een foto een half uur in de rij moest staan. Daarnaast hadden we ons voorgenomen om grote groepen mensen te vermijden. Dus wij door dat park heen gesjeesd en snel door terug naar Argentinië. Bij de bus aangekomen begon het..

De buschauffeur wou ons wel meenemen maar zei dat we mogelijk de grens niet over konden. De president had namelijk afgelopen nacht de grens gesloten voor alle Europeanen. Aangezien wij de dag ervoor nog in Argentinië waren, dachten wij dat komt wel goed want wij waren al in Argentinië geweest. Op naar de grens! 🤞 Bij de Brazilliaanse grens waren er geen problemen en mochten we zo het land verlaten. Bij de Argentijnse grens mochten we de bus niet uit. Op het parkeerterrein begint het lange wachten zonder ook maar iets van communicatie. Na een halfuur krijgen we een formulier over het coronavirus die we moeten invullen. Of je klachten hebt en waar je de afgelopen 14 dagen bent geweest. We schrijven eerlijk op dat we geen klachten hebben. En schrijven keurig de landen op waar we zijn geweest. Nederland, Spanje, Argentinië en Brazilië. Na nog een halfuur worden de formulieren en paspoorten door de buschauffeur opgehaald. Iedereen moet in de bus blijven. Na 20 minuten moeten we opeens allemaal uit de bus en worden we gewezen in een andere bus plaats te nemen. Gelukkig werkt de airco goed want anders zouden we smelten. Eindelijk worden we per 4 uit de bus geroepen om met je paspoort en het formulier langs de douane te gaan. Onze paspoorten worden grondig gecontroleerd en alles lijkt in orde. Tot ze onze formulieren zien. We waren 8 dagen geleden nog in Spanje. Onze paspoorten worden meegenomen naar een hokje waar ze ongeveer een halfuur aan het overleggen zijn. Iedereen is opeens druk met ons bezig. We leggen uit dat we gisteren bij de douane hebben gezegd dat we 1 dagje in Brazilië zouden blijven en dat dat geen probleem zou zijn. Ze vertellen ons dat de president afgelopen nacht een nieuwe wet heeft aangenomen. Iedereen die de afgelopen 14 dagen in de EU is geweest komt het land niet in. We geven aan dat we gisteren nog in Argentinië waren, maar niets helpt.. 

We voelen onze hele reis in het water vallen en Patagonië gaat zo heel lastig worden. Gelukkig mag Dirk onze tassen ophalen zolang ik bij de douane blijf. We besluiten om Brazilië weer in te gaan (niet dat we een andere keuze hebben) en boeken hetzelfde hostel. Daar aangekomen liggen we op de  kamer met airco. De rust komt terug maar we zijn nog wel verdrietig. Totdat we opeens beseffen dat er niets aan de hand is en er vluchtelingen zijn die maanden nergens naar toe kunnen. We balen wel maar snappen ook het besluit van de president gezien Europa nu het epicentrum is. We willen eigenlijk niets in Brazilië doen. Dus ik probeer uit te zoeken of we onze vlucht naar Patagonië kunnen annuleren of iets van geld terug kunnen krijgen. Dirk neemt eerst even een douche om af te koelen en gaat dan op skyscanner kijken wat voor opties er zijn om hier te vertrekken. "Cindy ik ga je hoofd nog voller maken, maar we kunnen NU een vlucht nemen naar Santiago!" Dirk ziet een vlucht staan van Foz de Iguazu (waar we op dat moment zitten) naar Santiago, Chile voor slechts €100 die over 3 uren vertrekt. De dagen erna kost het minstens €280! Snel kijken wat we vanaf Santiago kunnen doen. Een vlucht naar Punta Arenas is ook goed te doen. Maar ja, we zitten hier nog geen 15 minuten. We komen eindelijk tot rust na een hectische dag.   Ik laat het even op me inwerken. In Chili is (nog) geen beleid om Europeanen te weren. Ik neem een snelle douche en we besluiten op de bonnefooi naar het vliegveld te gaan. Aangekomen bij de incheckbalie blijkt dat zij dit niet voor ons kan boeken. We moeten het zelf online doen en ze verzekerd ons dat er nog genoeg tijd is. We boeken de vlucht online, checken in en gaan naar 🇨🇱!!

Zo blij als een kind dat we Brazilië uit mogen en Chili nog in kunnen om naar Chileens Patagonië te gaan voordat ze ook de Chileense grenzen sluiten. Tijdens de vlucht krijgen we weer formulieren die we moeten invullen om het land in te mogen. Het formulier gaat wederom over corona. Ze vragen ons o.a. waar we de afgelopen 30 dagen zijn geweest. Pfff.. We overleggen even en besluiten Spanje er niet op te zetten. Mochten ze dit op de een of andere manier wel kunnen zien bij de paspoort scan dan zeggen we dat we daar alleen een tussenlanding hebben gemaakt om Argentinië in te kunnen. Dus 🤞 en op naar de douane. Iedere passagier moet eerst zijn formulier inleveren en wordt op koorts gecheckt. Wij hebben beiden 36,4 en mogen door!  

We willen natuurlijk nog steeds graag naar Patagonië maar het zal anders worden dan we ons hadden voorgesteld. We vliegen vanavond naar Puerto Montt en gaan daarna door naar Puerto Varas. Punta Arenas is geen optie want daarvoor moet je de grens over. De grenzen van alle omliggende landen zijn gesloten. We hebben er over nagedacht om terug te gaan naar Nederland maar vinden dit nu nog geen optie. De hele wereld is oranje, dus alleen noodzakelijk reizen. Is het dan nog verstandig om door te blijven gaan? Wij denken dat als het lukt om een camper te huren in het zuiden en we dus in zelf quarantaine gaan dat het prima kan. Enige nadeel is dat wanneer je de straat niet meer op mag, we waarschijnlijk toch beter weg kunnen gaan. Dit is nu nog niet het geval. Wel is ons aanbevolen om Santiago zo snel mogelijk te verlaten omdat ze hier heel streng zullen controleren. En alle sancties hier als eerst zullen komen. In het zuiden en in het noorden zal dit meevallen. 

We beseffen goed dat er geen ontkomen is aan het coronavirus. En vinden daarom dat een camper huren de beste optie is op dit moment. We hebben een visum voor 90 dagen dus we kunnen hier even blijven. De hele wereld ligt op de kop. Echt een bizarre situatie en iets wat we nooit hadden bedacht toen we vertrokken. We hopen op het beste voor iedereen ❤